Canto Ostinato

Nederland’s bekendste compositie? Vaker te horen dan het Wilhelmus? Het zou zomaar eens kunnen. De bedwelmende Canto Ostinato van Simeon ten Holt staat onvoorstelbaar vaak op de lessenaars. Misschien helpt het, dat je hem op allerlei verschillende instrumenten kunt uitvoeren. Zo kan hij ook prachtig op toets- en blaasinstrument. Zeker als dat de organist Aart Bergwerff en de trompettist Eric Vloeimans zijn.

25 april 1979. Dat was, in de Ruïnekerk te Bergen (Noord-Holland), de dag van de première. Een soort aardverschuiving. Vrijwel niemand toen, Ten Holt tot op dat moment ook niet, waagde zich aan goed in het gehoor liggende harmonieën of eenvoudige, (mee)zingbare lyrische motiefjes. En toch bleek dit grote werk juist enorm bij de tijd te zijn en werd het snel door luisteraars en musici opgepakt. De cd die Polo de Haas en Kees Wieringa ervan maakten, werd meer dan 15.000 keer verkocht: een unicum voor een Nederlandse componist van ‘serieuze muziek’. En dat met een stuk waarin continu hetzelfde korte muzikale motiefje wordt herhaald. Briljante herhaling die nooit verveelt.