A Slice of Life

Om cabaretier, acteur en regisseur Jules Keeris te portretteren bezoeken we hem bij zijn ouderlijk huis, in Knegsel. Hier om de hoek was het dat ik vorig jaar diep geroerd raakte door de door hem geregisseerde productie Het lot van de Gebroeders Hoeks; een Kempisch oorlogsverhaal met cast en crew uit de hele streek, professioneel muzikaal omlijst door onder anderen JW Roy. Herkenning en herinneringen aan mensen, plekken, het levenslied én ons dialect, direct onder een heldere sterrenhemel. In zijn cabaret-programma Knegsel-Zuid staat Jules alleen op het podium. Zal dat weer zo'n universeel theater opleveren?

'Ik geloof in: 'hoe persoonlijker, hoe universeler'. Bij een goede voorstelling gaat het er niet om bepaalde thema's of verhalen universeel te maken, maar geldt dat iets dat automatisch is, als het maar persoonlijk en authentiek is. Dan is het puur, en écht. Niet bedoeld om te pleasen of scoren, maar omdat er iets uit moet. Dat voelt het publiek altijd en maakt het makkelijk voor ze om zich ermee te verbinden. Volledig vertrouwen op mijn eigen ervaringen, onzekerheden, gedachtekronkels, fantasie, grapjes, mijn eigen smaak; dat voelt soms best spannend. Maar doe je dat integer, dan geloof ik dat je het niet fout kunt doen. Anderzijds kán ik ook niet anders. Ik heb van sommige dingen wél kaas gegeten en van andere dingen totaal niet. De kennis en ervaring van waar het heen moet met de wereld heb ik niet. Wél weet ik hoe zoeken het soms is om ergens wel of niet bij te (willen) horen. Of hoe onhandig het kan zijn om met je vriendin uit de stad carnaval te vieren in Knegsel, je voetbalteam uit te moeten leggen waarom ik op de theateracademie ooit naakt ging in een voorstelling en hoe onzeker ik kan zijn over mijn langzaam kaler wordende kruintje. Dat soort kneuterige dingen.'

In Het lot van de Gebroeders Hoeks vormde de gemeenschap mee: zelfs beroepsacteurs kunnen niet op acteren tegen de echtheid die de spelers daar lieten zien.
'Ambacht en virtuositeit alleen is niet genoeg. Maar koppel je het aan authenticiteit, dan heb je denk ik een soort heilige graal te pakken. Tegelijkertijd kan de imperfectie van een vrijetijdsspeler mij ook erg ontroeren. De authenticiteit en noodzaak die je bij de Gebroeders Hoeks zag, de echtheid van het verhaal en de wortels van de mensen... Dat is niet te acteren!'

De quote is voor Jules erg toepasselijk en actueel.
'Als ik mijn cabaretprogramma Knegsel-Zuid in de regio speel vraagt het publiek weleens of ik in het hele land dezelfde voorstelling speel, omdat er zoveel specifieke verwijzingen en ervaringen inzitten. Mijn antwoord is steevast: Ja, ik doe overal exact hetzelfde, óók het dialect wanneer ik bijvoorbeeld 'ons mam' persifleer. Van Amsterdam tot Winterswijk, de reacties verschillen eigenlijk nooit. Zelfs als mensen de Kempense taal amper kunnen verstaan. Voor mij bevestigt dit: hoe persoonlijker, hoe universeler. Mooi hè?'

De voorstelling Knegsel-Zuid heeft 17 september zijn seizoens-première in het Parktheater en is daarna te zien in het hele land.

'Een groots en blijvend verhaal gaat over iedereen, of het zal niet blijven bestaan. Het vreemde en verre is niet boeiend - alleen het diep persoonlijke en vertrouwde.'
-John Steinbeck